Tussen Kerst en Nieuw

Wat een luxe. Een weekje thuis en mogelijkheden zat om te sporten.

Maandag gaan fietsen. Brr wat was het koud. Dik ingeduffeld start ik aan een trainingsrit van 55km en trotseer de temperatuur van 4 a 5 graden. De wegen zijn terug volledig sneeuwvrij.

Dinsdag alleen gaan fitnessen. In weze dezelfde reeks als vorige keer afgehaspeld. Ik merk duidelijk de afwezigheid van Marnix en doe het een stuk rustiger aan. In de volgende sessies zal ik er trouwens ook moeten waken me niet te forceren om niet in dezelfde situatie als twee jaar geleden te vervallen. Toen ben ik er ook nogal heftig ingevlogen met een peesontsteking en 6 weken kinesie tot gevolg. Niet dat ik pijn heb maar ik voel m'n knie op exact dezelfde plaats als toen. Opletten is de boodschap.

Gisteren, woensdag heb ik mijn oude koersfiets terug op de rollen geinstalleerd. Mijn zoon gebruikt deze in de zomer en is dus volledig op z''n maat afgesteld. Zadel hoogte en positie zijn snel bijgesteld. De ultrakorte stuurpen laat ik maar zo en begin aan 50minuten durende training. Met een DVD in de draagbare PC werk ik hetzelfde programma als Marnix af. 10' opwarrming, 20' tegen 146HS/min, 4' rust, 15' tegen 146HS/min. Zwetend als een paard stap ik tevreden van m'n fiets.

Marnix legt de zweep erop

De afgelopen twee weken was er omwille van de sneeuw geen mogelijkheid om te gaan fietsen. Dan maar een keertje overgeslagen. De training in zaal werd door Marnix wel naar een hoger niveau getild. Vorige week zijn we samen kunnen gaan trainen en het moet gezegd Marnix pakt het ietwat serieuzer op dan ik. Hoewel hij niet de man is van de lange opwarming ligt de lat aan de gewichten een stukje hoger. Niet zozeer qua absoluut gewicht maar eerder wat het aantal herhalingen betreft.

Deze week was het weer van dat. Marnix had het prachtige (of was het ellendige) idee om eens te zien waar we staan. Doelstelling was reeksen af te werken van 50sec gevolgd door 20sec rust en dan weer 50sec aan het toestel. Verschrikkelijk lastig. De belasting die bij 15 herhalingen gemakkelijk geduwd of getrokken wordt lijkt bij de tweede herhaling van 50sec wel driemaal zo zwaar. Wat er op wijst dat we misschien nog niet klaar zijn om over te stappen naar het volgende niveau. We geven het dinsdag nog eens een kans maar deze maal niet tijdens de ochtend.

Gisteren dan nog eens op de fiets gekropen. Wat een verademing, fietsen is en blijft toch een stuk leuker dan die training in de fitness. Jammer genoeg wordt het tijdens de rit wel heel duidelijk dat Marnix reeds beter in conditie zit. Na een 20tal km is de enige mogelijkheid om mijn hartslag onder controle te houden in het wiel van Marnix te kruipen. Zelfs beschut tegen de wind slaag ik er vaak niet in om beneden de maximale hartslag van de D1 zone te blijven. Ik vind het klote maar laten we eerlijk zijn Marnix stopt er op dit ogenblik een stuk meer energie in de training dan ik en dat mag zich dan ook vertalen in betere resultaten. De oplossing is dan ook heel simpel, de fiets moet op de rollen gezet en ik er boven op.

Week 3

Woensdag avond een training in zaal. Het ging tamelijk vlot. Als opwarming 25 minuutjes op een cardio toestel en daarna het echte werk. Voorlopig blijft het bij opbouw waarbij ik de gewichten nog niet laat oplopen. Om te eindigen nog snel een dikke 20 minuten op de fiets. Hartslag steeds in zone D1 houdend. Moe maar voldaan rij ik terug naar huis.

Vandaag zondag 55km gaan fietsen. Ondanks het koude weer werd het en heel mooie rit. Eens langs de Schelde (ja ik blijf het voorlopig op het vlakke houden) wordt ik ingehaald door een groepje van een 6 tal renners. Hun tempo leek me mooi en ik klamp aan. Hel eventjes ga ik boven de vooropgestelde hartslag maar eens in het wiel kan ik heel gemakkelijk volgen. Het is een verademing om zonder me te forceren constant de km teller op 29 a 30km/hr te zien staan. Bij het keerpunt heb ik opnieuw geluk en sluit ik aan bij een eenzame fietser die net iets harder gaat dan ik. Terug lukt het me om binnen de gestelde zone te blijven. Wanneer de fietser na een 10 tal km een ander weg inslaat bedank ik hem voor de rit. Hij is duidelijk opgezet met het compliment.

Het werd dus opnieuw een solo training. Hoewel ik gisteren nog had afgesproken met Marnix ben ik er uiteindelijk alleen op uitgetrokken. Deze morgen kreeg ik rond 9hr een telefoontje van Marnix, de avond voordien was duidelijk te zwaar geweest. Ware het niet van het feit dat ik weet dat hij ondertussen alle alcohol heeft afgezworen klonk zijn stem bijzonder whisky.
Op naar woensdag, hopelijk lukt het ons nu om samen te trainen.

We zijn er nog lang niet

Wauw vandaag mijn trainingsparcours samen met mijn ex baas gefietst. Zoals steeds met de insteek om de hartslag onder controle te houden. In het begin lukt het me ook vrij aardig ondanks de tegenwind. Bij het keerpunt en de wind in de rug gaat het bijzonder vlot, te vlot. Hendrik rijdt heeft de neiging iets sneller te fietsen en ik kan het niet laten dus ik volg en drijf de snelheid nog iets op. Al snel vergeet ik m'n voornemems en wordt de snelheid verder opgedreven. De laatste km gaan we richting 38km/hr. Ik zie het als een vorm van test. Een mens kan zich toch oh zo gemakkelijk zelf iets wijsmaken. De test faalt dan ook grandioos. M'n hartslag ligt tegen de maximum waarde en dat is helemaal niet OK. Dit is een geen trainingsrit meer. Het is duidelijk dat er nog en lange weg te gaan is. Nu we zijn dan ook pas gestart dus niet wanhopen maar het gewoon zien als een extra stimulans.

Als ik de blog van Marnix er op na lees hebben we hetzelfde probleem en is het met zijn conditie niet veel beter. We kunnen er dus samen aan werken ook al zal het flink wat zweet kosten. Op naar de volgende training.

Krachttraining

Gisteren voor de derde maal getraind in zaal. Blijkbaar beginnen m'n spieren zich ietwat te gewennen aan de inspanning die ik hen vraag. Ik was dan ook een stuk minder afgepeigerd na afloop wat uiteindelijk ook helemaal niet de bedoeling is. Marnix was jammer genoeg niet van de partij echter ben ik wel 2 fietscollegas tegen het lijf gelopen die in hetzelfde centrum aan spinning doen. Beide zweren bij spinning als ideale voorbereiding voor onze Alpenrit. Zelf blijf ik daar de grootste twijfels bij hebben en doe dus lekker verder met mijn ding.
Verder heb ik me nu ook als doelstelling genomen om op het werk meer en meer de trap te gebruiken in plaats van de lift. Als je beseft dat ik in een kantoor met 28verdiepingen werk schept dat wel enige mogelijkheden. Gisteren daar dan ook mee gestart, hopelijk kan ik het volhouden.

Het startschot

Deze week zijn we echt van start gegaan met de voorbereiding. Een fietstraining op zaterdag en zondag en een krachttraining in zaal. Hoewel het weer afgelopen zondag niet echt ideaal was en ik een hevige plensbui over me heen heb gekregen was het al bij al aangenaam fietsen.
Op woensdag dan naar de fitness. Hier starten we met een opwarming van een twintigtal minuten op een cardio toestel om ons vervolgens op de verschillende toestellen te gooien. Alle spiergroepen worden één na één aangesproken en het programma beperkt zich zeker niet tot enkel de beenspieren. Voorlopig is het vooral belangrijk om niet teveel gewicht te willen duwen om de spieren en vooral de pezen gewoon te maken aan de extra inspanning die ze te verwerken krijgen.
Deze frequentie hoop ik tot het eind van het jaar te kunnen volhouden om daarna het volume iets op te drijven naar 2 krachttrainingen per week en 1 mooie fietstraining.

De tweede fiets training

Hoewel we deze week van start zouden gaan met de training in zaal is het er uiteindelijk toch niet van gekomen. Marnix zat vast op het werk en ook ik was laat thuis vandaar dat de start een week werd uitgesteld.

Vandaag staat er verschrikkelijk veel wind maar het is verder prima weer om te fietsen. Dus hop met de geit en de fiets op. Doelstelling is dezelfde als vorige week. Een tweetal uurtjes fietsen in D1. In tegenstelling tot vorige week lukt het me veel beter om in de hartslagzone te blijven dit ondanks het feit dat wanneer de sterke wind in het nadeel staat de snelheid sterk terugloopt.

Uiteindelijk een kleine 50km afgelegd met een gemiddelde van 22km/hr.

De eerste fietstraining

Deze morgen was het zover. Na enkele weken zonder fiets - de laatste tocht dateert eind oktober - ben ik nog eens gaan fietsen. De doelstelling was eenvoudig een tweetal uurtjes fietsen in D1 zone. Om het enigszins haalbaar te maken had ik een volledig vlak parcours langs de Schelde uitgestippeld. Lastig kan zo'n tochtje niet zijn maar toch blijkt het moeilijker dan gedacht om te fietsen in die D1 zone. Het minste beetje tegenwind maakt dat ik nog nauwelijks vooruit komt. De verleiding om harder te trappen is groot, heel groot. Je kan zoveel sneller fietsen dan dat. Wanneer dan nog een andere fietser in mijn wiel kruipt klimt mijn hartslag boven de mezelf opgelegde drempel. Moet vertragen maar het lukt me niet. Uiteindelijk dan maar rechtsomkeer gemaakt. De rest van de training verloopt zoals gepland, alleen voel ik mijn verkoudheid meer dan verwacht. Na een kleine 50km kom ik blij terug thuis te komen. De hartslagmeter geeft aan dat de doelstelling gelukt is, de gemiddelde snelheid is met de 24km/hr verdomd laag. Er is duidelijk werk aan de winkel. Op naar de volgende training in D1