De afgelopen twee weken was er omwille van de sneeuw geen mogelijkheid om te gaan fietsen. Dan maar een keertje overgeslagen. De training in zaal werd door Marnix wel naar een hoger niveau getild. Vorige week zijn we samen kunnen gaan trainen en het moet gezegd Marnix pakt het ietwat serieuzer op dan ik. Hoewel hij niet de man is van de lange opwarming ligt de lat aan de gewichten een stukje hoger. Niet zozeer qua absoluut gewicht maar eerder wat het aantal herhalingen betreft.
Deze week was het weer van dat. Marnix had het prachtige (of was het ellendige) idee om eens te zien waar we staan. Doelstelling was reeksen af te werken van 50sec gevolgd door 20sec rust en dan weer 50sec aan het toestel. Verschrikkelijk lastig. De belasting die bij 15 herhalingen gemakkelijk geduwd of getrokken wordt lijkt bij de tweede herhaling van 50sec wel driemaal zo zwaar. Wat er op wijst dat we misschien nog niet klaar zijn om over te stappen naar het volgende niveau. We geven het dinsdag nog eens een kans maar deze maal niet tijdens de ochtend.
Gisteren dan nog eens op de fiets gekropen. Wat een verademing, fietsen is en blijft toch een stuk leuker dan die training in de fitness. Jammer genoeg wordt het tijdens de rit wel heel duidelijk dat Marnix reeds beter in conditie zit. Na een 20tal km is de enige mogelijkheid om mijn hartslag onder controle te houden in het wiel van Marnix te kruipen. Zelfs beschut tegen de wind slaag ik er vaak niet in om beneden de maximale hartslag van de D1 zone te blijven. Ik vind het klote maar laten we eerlijk zijn Marnix stopt er op dit ogenblik een stuk meer energie in de training dan ik en dat mag zich dan ook vertalen in betere resultaten. De oplossing is dan ook heel simpel, de fiets moet op de rollen gezet en ik er boven op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten